Karlı dağların başından yıldızlar mı
dökülmüş yamaçlarına
Saçların gölge yapmış göremedim
Güneş ışığını yansıtmış bakışlarına
Sürme olup gözlerine sürülemedim
Çatma kömür karası kaşlarını
Bir kuş olsam yuva yapsam aralarına
Bir sözünle gönlüme açtığın yaralarına
Aşığın dilindendir diyip üzülemedim
Endamın yansımış dağa ovaya
Resmini çizmişsin her bir taşına
Sen girdin kurtların kuşların yuvalarına
Ben senin gönlüne süzülemedim
Aşk frekansını yakalamak, mucize gibi bir şey. Herkesle aynı yöne bakamıyor insan. Aynı yöne bakanların, kalpleri birbirine bakar, ve aynada birbirlerini görürler. İşte o ışık olduğu zaman, ne mesafe kalır nede mekan. Orada birbirleriyle beraberdir iki insan.
Sabiha Coşkun
